یادگاری های دل

از دل غمگین هوای دلستانم چون رود

 

 

یا سر سودای آن سرو روانم چون رود

 

 

 

تا توانایی بدم بار غمش بردم به جان

 

 

 

خود کنون عشقش ز جان ناتوانم چون برم

 

 

 

از دلم نیش جفایش گر رود نبود عجب

 

 

 

لذت دشنام او هرگز ز جانم چون رود

 

 

 

غمزه قصاب او می ریزدم خون ، شاکرم

 

 

 

جای شکرست این ، شکایت چون برم

 

 

 

بعد مردن گر شوم خاک و تنم گردد غبار

 

 

 

داغ مهر او ز مغز استخوانم چون رود

 

 

 

گر ز پا افتم در آن کوی و رود تیغم به سر

 

 

 

زینقدر از دل غم آن دلستانم چون رود

 

 

 

قد یارم از نظر گه که رود خسرو ولی

 

 

 

نقش روی او ز چشم خونفشانم چون رود